Eucharistische aanbidding

De volmaakte vereniging met dit goddelijk geheim zal in haar hart de uitwerkingen van een oprechte liefde tegenover haar zusters voortbrengen.

(Uit de Constituties van Moeder Mechtildis 72,3)

Onze opdracht in de Kerk van vandaag

Getuigen van Gods Liefde zijn

De drie-ene God is een grote onbekende geworden. We willen er als monialen van getuigen dat alleen God in staat is onze menselijke dorst naar levensgeluk te lessen. Want God is de bron van alle liefde. Hij geeft ons een diepe vreugde.

Eenzaamheid en solidariteit met alle mensen

Het leven in de eenzaamheid van het klooster veronderstelt een diepe solidariteit met alle mensen. In het kloosterleven staat Christus centraal. Christus toont ons wat het ware mens-zijn is. Want “door zijn Menswording heeft Hij zich in zekere zin met iedere mens verenigd” (Gaudium et Spes, nr. 22). In de stilte van het klooster ervaren we de grote problemen van de mensen in ons eigen hart. Deze confrontatie zien we als uitdaging tot een proces van persoonlijke omvorming in Christus. Daarbij mogen we ervaren dat we God nodig hebben en ten diepste leven van zijn barmhartige liefde.

Eucharistisch eerherstel: het lijden van de Kerk meedragen

“Het verraad van de leerlingen, het onwaardig ontvangen van zijn Lichaam en Bloed moet toch wel de diepste smart van de Verlosser uitmaken, die Hem recht in het Hart treft”

(Paus Benedictus XVI, kruisweg (2005) in het Colosseum, 9e statie)

Deze liefdeloosheid jegens Jezus in de Eucharistie heeft onze stichteres zo diep doorleefd, dat ze ons de opdracht van eucharistisch eerherstel als bijzonder charisma meegaf. Een opdracht die vandaag net zo actueel en nodig is als in Moeder Mechtildis” tijd, de zeventiende eeuw!

“Goddelijke en aanbiddelijke Jezus,
in dit mysterie van liefde
aanbidden en beschouwen wij U
als het heilige en geheiligde Offerlam
dat de zonden der wereld draagt en teniet doet” (Het hele gebed)

God zoeken – Heel ons leven is een zoektocht naar God

Wanneer een nieuweling zich voor het monniksleven komt aanmelden, moet men zorgvuldig toezien of de kandidaat werkelijk God zoekt.
(Regel Benedictus 58,1 en 7)

Omdat iedere mens in liefde is geschapen door God, heeft hij een natuurlijk verlangen naar God en blijft zijn hart “onrustig zoeken” totdat het God vindt. De moniale is door dit verlangen zo geraakt en geboeid, dat zij hierop met heel haar leven een antwoord wil geven. Haar weg daarbij is Jezus Christus zelf.

Wij zoeken werkelijk God, wanneer wij leven vanuit de verbondenheid met Christus. In een dergelijk leven leidt St. Benedictus ons in door zijn veelvuldige vermaning “niets boven de liefde van Christus stellen” (Regel Benedictus 4,21; en 72,11).
God deelt Zich aan ons mee in zijn Zoon Jezus Christus, die Zich “door zijn Menswording in zekere zin met iedere mens heeft verenigd” (Gaudium et Spes, nr. 22).
Een van de uitwendige tekenen van deze verbondenheid met Christus, en een voortdurende herinnering aan onze opdracht om God te zoeken, is het monastieke kleed dat wij dragen.

Ons dagelijks leven

De heilige Eucharistie

Het hoogtepunt van onze monastieke dag en de bron van heel ons leven is de eucharistieviering. Hier worden wij werkelijk deelgenoten van Jezus” eigen leven en opgebouwd tot het lichaam van Christus. Heel ons charisma bestaat erin, ons te verenigen met het kruisoffer van Jezus dat in de eucharistieviering tegenwoordig gesteld wordt, en onszelf, plaatsvervangend voor alle mensen, met Christus aan de Vader aan te bieden.

Vanuit de omvormende kracht van de Eucharistie proberen wij alle bezigheden van de dag te beleven: ons werk, ons persoonlijk gebedsleven en ons gemeenschapsleven.

De heilige Eucharistie is ook de band van onze gemeenschap met elkaar.